Różni się ona znacznie od wszystkiego, co dotychczas Autor napisał o transgresji. Nie zajmuje się w niej tylko transgresyjną koncepcją człowieka, ale przedstawił ogólny kierunek psychologii, który dotychczas nie został opisany; przedstawia jego korpus twierdzeń teoretycznych i ich praktyczne zastosowanie. Książka składa się z trzech części. Część pierwsza, zwana analityczną, poświęcona jest wielości transgresji intelektualnych i praktycznych, które człowiek wykonuje w ciągu swojej biografii. Idąc "krok przed sobą" przekracza siebie i dokonuje wyczynów na miarę osobistą lub historyczną. Najważniejsze znaczenie przypisuje części drugiej - syntetycznej. Przedstawia w niej strukturę i funkcję osobowości jako sieci psychonów, będącej główną siłą napędową transgresji. To właśnie osobowość determinuje przekraczanie granic nieznanego, ale - co jest równie ważne - dzięki takim wyczynom zmieni się człowiek, a głównie jego osobowość i style zachowania się. Można zatem powiedzieć, że psychotransgresjonizm, to psychologia skoncentrowana na rozwoju. W części drugiej omawia wiele fundamentalnych poglądów, że wymienię tylko rolę potrzeby potwierdzania własnej wartości, potrzeby "dowartościowania siebie", w determinacji transgresji. Wreszcie, praktyczne zastosowania psychotransgresjonizmu zostały omówione w części trzeciej. Autor próbuje w niej zastanowić się, jak twierdzenia tego kierunku można wykorzystać w edukacji, w psychoterapii i w tworzeniu nowoczesnego społeczeństwa. Włączył te zagadnienia do książki, aby wykazać, że ten kierunek psychologii nie jest tylko papierową konstrukcją.