Pierwsza polska publikacja monograficzna, w kompleksowy sposób opisująca zjawisko muzykowania ulicznego. To nie tylko książka o dźwiękach i sztuce tworzonej w przestrzeni publicznej. Przedstawione tu zjawisko zostało bowiem ukazane w szerokiej perspektywie – jako fenomen kulturowy, performans, który wychodząc od muzyki, sięga daleko poza nią, oferując odbiorcom coś więcej, niż tylko i wyłącznie dźwiękowy przekaz. Praca powstała na podstawie materiału empirycznego, zgromadzonego w latach 2011–2018 w trakcie badań terenowych, tj. obserwacji, rozmów i wywiadów przeprowadzonych z muzykami ulicy w Polsce i za granicą, a także w oparciu o literaturę, źródła czasopiśmiennicze, rzadziej medialne czy dokumenty życia społecznego (regulacje prawne, mandaty wystawiane za grę na ulicy, informatory dla artystów ulicznych i inne). Publikacja składa się z dwóch części, z których pierwsza ma charakter historyczno-teoretyczny, natomiast druga zawiera charakterystykę oraz interpretację współczesnego zjawiska muzykowania ulicznego. Poza aspektem dźwiękowym (repertuar, instrumentarium), scharakteryzowano także pozamuzyczne elementy performansu, takie jak: ubiór, rekwizyty, elementy reklamy i handlu czy komunikacja (ustna i pisemna) z publicznością. Podjęto również rozważania nad kontekstem, w jakim funkcjonuje badane zjawisko – jaki charakter ma przestrzeń publiczna i obecna w niej sztuka, oraz jaka jest rola artysty? Istotnym efektem pracy jest nie tylko krytyka źródeł, wykazanie różnego rozumienia semantycznego takich określeń jak muzyk wędrowny, muzyk uliczny czy piosenka uliczna, czy przedstawienie etnograficznego opisu współczesnego zjawiska muzykowania ulicznego w Polsce, lecz zaproponowanie autorskiej definicji współczesnej odsłony zjawiska muzykowania ulicznego oraz wypracowanie stosownej analizy omawianego zjawiska (m.in. podział performansów, typologia wykonawców, budowa sceny i inne), którą z powodzeniem zastosować będzie można w przyszłości w kolejnych badaniach zjawiska muzykowania ulicznego.