Niniejsza monografia oparta jest o analizę wydarzeń związanych z ponad wiekowym okresem walk o kształt afgańskiego państwa: o uzyskanie przez nie suwerenności, unormowanie stosunków społecznych pomimo istniejących między obywatelami różnic na tle religijnym, podziałów klanowych czy plemiennych, a także zmniejszenie roli różnego rodzaju kodeksów plemiennych, wprowadzających zasady, którym bardzo często brak jest człowieczeństwa, szczególnie wobec kobiet. Tego rodzaju problemami nękany był Afganistan, który przez wieki pogrążony był w kolejnych konfliktach: jeżeli nie w walkach z najeźdźcami zewnętrznymi, to w wojnach domowych, toczonych przede wszystkim z powodów religijnych i w wyniku sporów o władzę - nie tylko nad samym krajem, ale i nad przekonaniami i obyczajowością jego mieszkańców, którymi można by dzięki niej sterować. Kraj ten zlokalizowany jest na styku granic trzech regionów azjatyckich i charakteryzuje się wyżynno-górzystą topografią, co przy silnym rozbiciu plemiennym i wysokiej samodzielności poszczególnych grup sprawiło, że przez wiele wieków skutecznie odpierał on wszelkie próby podboju ze strony zarówno mocarstw światowych, jak i poszczególnych państw ościennych, pozostając niezdobytym terytorium. Niestety, jednocześnie był on uwikłany w liczne wojny domowe na tle religijnym, a kwestie wyznaniowe były dla niektórych grup obywateli - reprezentujących skrajny fundamentalizm islamski - determinujące na tyle, że weszli oni na drogę totalnej negacji sposobu życia ośrodków kultury zachodniej, ze szczególnym uwzględnieniem Stanów Zjednoczonych Ameryki. (ze wstępu)