Atlas warszawskiej architektury obejmuje obszar rozciągający się na południe od Alej Jerozolimskich, między Skarpą Warszawską a ulicami Tytusa Chałubińskiego i Al. Niepodległości. Południową granicę wyznaczają ulice Batorego i Boya. Na tym terenie w kolejnych epokach powstawały ważne założenia urbanistyczne: od królewskiej Osi Stanisławowskiej, Alej Ujazdowskich, przez planowaną w latach 30. XX wieku monumentalną dzielnicę im. Marszałka Piłsudskiego, do socrealistycznej Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej i nowoczesnej wizji zachodniego centrum z lat 70 XX wieku. Żadna z tych koncepcji nie została w pełni zrealizowana, ale ich ślady można odczytać w lokalizacji i architekturze licznych reprezentacyjnych budynków. W tej części śródmieścia Warszawy od XIX wieku powstało bowiem najwięcej gmachów publicznych, siedzib uczelni, ministerstw, urzędów i instytutów państwowych. Ich projekty często powstawały w wyniku konkursów i są dziełami wybitnych architektów. Autorzy atlasu prowadzą czytelnika przez skomplikowaną architektoniczną historię dzielnicy, opisując zarówno te najbardziej znane, jak i mniej popularne budynki. Wiele z nich będzie można zobaczyć w nowym świetle. Atlas przedstawia 70 obiektów są wśród nich budynki i założenia urbanistyczne, pomniki i detale architektoniczne. Każdemu obiektowi towarzyszy syntetyczna ilustracja i krótki opis w języku polskim i angielskim. Prezentacje architektury poprzedzone są dwujęzycznym wstępem z zarysem historii dzielnicy. Atlas zawiera także indeks osób i pracowni architektonicznych oraz bibliografię.