Rose uważa, że zdecydowaną większość cierpień i niesprawiedliwości tego świata, zarówno dziś, jak od tysięcy lat, można przypisać tylko jednej idei. Nie jest nią chciwość, nienawiść, żądza władzy ani żadna inna emocja czy ideologia, które zwykle obwinia się za zło społeczne. Większość przemocy, kradzieży, napaści i morderstw na świecie jest wynikiem zwykłego dogmatu, czy mitu – irracjonalnej, głupiej, szkodliwej, a jednocześnie trudnej do przyjęcia i sprzecznej z naszą cywilizacją wiary w autorytet. Wiara ta sprawia, iż uznajemy, że rząd, państwo, władza – zamiast być siłą porządku i sprawiedliwości – posiadają jakiś nadrzędny autorytet, który daje im prawo czynienia zła. Dzięki tej wierze zostaliśmy wychowani tak, aby wierzyć, że posłuszeństwo wobec autorytetu jest cnotą (przynajmniej w większości przypadków); poszanowanie i przestrzeganie praw władzy politycznej, rządu, państwa jest tym, co czyni z nas ludzi cywilizowanych, zaś brak szacunku dla „autorytetu" prowadzi (najczęściej) do chaosu i przemocy. Ludzie zostają przeszkoleni tak, by kojarzyć posłuszeństwo wobec autorytetu z „byciem kimś dobrym", zaś atakowanie go utożsamiać z zanegowaniem standardów właściwego postępowania i moralności. Tymczasem, dogmat autorytetu powinien zostać już dawno obalony. Powodem potępienia go jest właśnie istnienie dobra i zła, znaczenie tego, jak ludzie traktują siebie nawzajem, a także powinność prowadzenia życia moralnego, gdyż szacunek dla "autorytetu" i szacunek dla ludzkości wzajemnie się wykluczają. Tym bardziej, że zło, które ludzie popełniają wbrew zakazom czy nakazom autorytetów, jest niczym w porównaniu ze złem, jakie zostało popełnione w imię tych „autorytetów”. Książka poświęcona jest misternej analizie zjawiska autorytetu i przekonaniu nas do pozbycia się go.