á
â
ă
ä
ç
č
ď
đ
é
ë
ě
í
î
ľ
ĺ
ň
ô
ő
ö
ŕ
ř
ş
š
ţ
ť
ů
ú
ű
ü
ý
ž
®
€
ß
Á
Â
Ă
Ä
Ç
Č
Ď
Đ
É
Ë
Ě
Í
Î
Ľ
Ĺ
Ň
Ô
Ő
Ö
Ŕ
Ř
Ş
Š
Ţ
Ť
Ů
Ú
Ű
Ü
Ý
Ž
©
§
µ
Gdy my, Europejczycy wykupujemy wycieczkę do Turcji, (...) trafiamy do jednego z kurortów, gdzie wszystko jest na modłę europejską. Tubylcy są mili, uśmiechnięci, ubrani współcześnie, młodzi mężczyźni chętnie nawiązują relacje męsko- damskie.
Gdy czytamy „Stambuł” Ohrana Pamuka, czujemy tęsknotę autora za XIX – wieczną kulturą europejską. Te reportaże są inne, już na początku książki, zamiast wstępu autor płynąc promem z Europy do Azji rozmawia z tureckim poetą, który tłumaczy mu, że każdy Turek ma taką cieśninę w sobie, jest rozdarty między tradycją a nowoczesnością. Te opowiadania są głównie reportażami z azjatyckiej części Turcji. Niektóre czytamy ze ściśniętym gardłem ( jak to o honorowych zabójstwach „To z miłości siostro”), inne z pewnym dystansem co do moralności polityków: „Wąsata Republika” czy „Pani Ataturkowa”. Z innych dowiadujemy się o piekle nielegalnych emigrantów, czy piekle legalnej prostytucji. Jedno z opowiadań jest o najwybitniejszym tureckim poecie o nazwisku Borzęcki, a tytułowe miasto moreli to miasto, z którego wywodzi się Ali Agca i jest małym sennym miasteczkiem, gdzie we wspomnieniach rodziny, Ali to dobry, kochający chłopiec.
Reportaże te pisane są obrazowym, jednocześnie oszczędnym językiem. Autor nie daje komentarzy, ani prostych recept, pokazuje złożone, zagmatwane relacje wschodnich kultur w obecnym współczesnym świecie.
Książka warta polecenia.