Sorting
Source
Katalog
(2)
Form of Work
Książki
(2)
Literatura faktu, eseje, publicystyka
(1)
Poezja
(1)
Publikacje naukowe
(1)
Status
available
(2)
Branch
W51 (Bielskiego 3)
(1)
III Czytelnia Naukowa (Solidarności 90)
(1)
Author
Jakubowska-Fijałkowska Genowefa (1946- )
(1)
Prejs Bogdan (1963- )
(1)
Sławek Tadeusz (1946- )
(1)
Year
2020 - 2025
(1)
2010 - 2019
(1)
Time Period of Creation
2001-
(2)
Country
Poland
(2)
Language
Polish
(2)
Demographic Group
Literatura polska
(1)
Subject
Bezsenność
(1)
Boże Narodzenie
(1)
Kafka, Franz (1883-1924)
(1)
Koszmary senne
(1)
Literatura austriacka
(1)
Literatury niemieckojęzyczne
(1)
Starość
(1)
Wielkanoc
(1)
Święto Trzech Króli (6 stycznia)
(1)
Subject: time
1901-2000
(2)
1901-1914
(1)
1914-1918
(1)
1918-1939
(1)
2001-
(1)
Genre/Form
Esej
(1)
Wiersze
(1)
Domain
Literaturoznawstwo
(1)
2 results Filter
Book
In basket
(Biblioteka Arkadii - Pisma Katastroficznego ; t. 172)
Wybór wierszy. 5:40, już nie noc, a jeszcze nie brzask. Al Pacino właśnie kładzie się do snu, na szybie siadają biedronki, Andrzej przytula kota, Anielce nie rosną paznokcie, zaś Genowefa pali milicyjnego papierosa, po czym na widok mężczyzny, który sika pod mirabelką, a później wali konia, zdejmuje flanelową koszulę nocną, odsłaniając blizny po esperalu. W jej świecie ludzie wciąż żyją, nawet jeżeli umarli; ludzie ze świata, który opisuje, nie są ani dobrzy, ani źli; ten świat to zarówno kostnica, jak i słoneczna Kuba; w nim Jezus obraca się w łóżku na drugi bok; ten świat jest jak krew (0 RH minus) - na udach - prawdziwy.
This item is available in one branch. Expand information to see details.
There are copies available to loan: sygn. 821-1 pol. (1 egz.)
Book
In basket
Kafka : życie w przestrzeni bez rozstrzygnięć / Tadeusz Sławek. - Wydanie I. - Mikołów : Instytut Mikołowski im. Rafała Wojaczka, 2019. - 323, [1] strona : ilustracje ; 21 cm.
(Biblioteka Arkadii - Pisma katastroficznego ; t. 166)
Indeks.
Są istoty, które dotknięcie ducha naznaczyło nieodwracalnym znamieniem. Nie jest to znamię przypadające wybrańcom ducha; widnieje ono na ciele tych, którzy duchowi stawiają opór. Takim jest Jakub, który mocował się z aniołem na miejscu zwanym Penuel i którego anioł naznaczył wywichniętym biodrem. Takim jest najwyraźniej Franz Kafka, którego skrzydło zostało przetrącone, gdy zderzył się ze ścianą blasku. Wtedy też został oznaczony tatuowanym napisem „Człowiek”. Nie możemy nie dostrzec w tym nacięciu skóry złowrogich, mrocznych barw, jakie nadał im późniejszy bieg czasu. Wtedy blask zamienił się w ogromny cień; z jego wielkości, która nie udźwignęła ciężaru wydarzeń (o których Kafka nie mógł wiedzieć), nie zapobiegła tragedii spopielenia, pozostał szary zarys. Szary jak popiół. „On” odnosi się tyleż do człowieka, co do boskiej świetlistości. Teraz nawet Bóg ma pod pachą wytatuowany napis „Człowiek”. To jego jedyna szansa ocalenia. Na scenie dziejów pozostał tylko „niezdarnie nieopierzony człowiek”. Człowiek szukający siebie w starszych, wcześniejszych formach, wygrzebujący się z owadzich lub ptasich kształtów. Człowiek, być może, już posthistoryczny, który postrzega siebie w postaci „zwierzęcego mędrca bądź mądrego zwierzęcia”. Człowiek, który „W zgiełku zatłoczonych ulic, wśród obcych twarzy” pragnie „odnaleźć swoje wspomnienie na pustkowiu”, a jest to, być może, wspomnienie nie ludzi, lecz koni, których „łby zwieszały się cierpliwie jak horyzont” „w stopionym śniegu, gdy wokoło / Ognie mrozu płonęły.
This item is available in one branch. Expand information to see details.
There are copies available to loan: sygn. 72436 (1 egz.)
The item has been added to the basket. If you don't know what the basket is for, click here for details.
Do not show it again